latem dłuższe niż noce ★★★ DNIE "Noce i ", film J. Antczaka ★★★ JAGA: forma imienia Jadwiga ★★★ NEON: migoce całe noce ★★★ sylwek: NEWA: nad tą rzeką latem białe noce ★★★ SOWY: spędzają noce na polowaniach ★★ mariola1958: HAREM: tam sułtan spędza noce ★★★ JADZIA: mała Jadwiga ★ ŚWIĘTA Paulina Małochleb poleca „Białe noce”. „Białe noce” są próbą zmierzenia się z językiem opisywania świata wiejskiego, z kliszami, jakie towarzyszą pisaniu o prowincji. Urszula Honek przetwarza tradycję, deformuje ją i obdarza nowymi sensami, sięgając jednocześnie do największych autorów nurtu wiejskiego. ilość: cena: 199,00 zł. powiadom. Akwarele Białe Noce to profesjonalne farby, z drobno zmielonych skoncentrowanych pigmentów, malujących świetliste, intensywne transparentne kolory. Dzięki gumie arabskiej z żywicy akacjowej, farby akwarelowe Białe Noce nie pękają, są wysoce odporne na działanie światła – nie blakną. Białe noce (część 1) (ang. The Night Lights, Part 1) — piąty odcinek czwartego sezonu serialu Jeźdźcy smoków: Dziewięć światów. Jego premiera w USA odbyła się 17 listopada 2022 roku w serwisach Hulu oraz Peacock, a w Polsce 1 stycznia 2023 roku na platformie Viaplay. Tom i Pierun odkrywają małego Białonoca i postanawiają odprowadzić smoczka z powrotem do jego Świata Białe noce tu nie dyktują rytmu, są czymś w rodzaju obserwatora. Towarzyszą ludziom jak kot przybłęda, do którego się chce otworzyć usta, kiedy ten przychodzi ni z tego ni z owego i siada obok. I nieważne jest czy ten kot przybłęda jest prawdziwy, czy stanowi tylko wytwór naszej wyobraźni. Tak samo jak białe noce. Szczegóły. Kup książkę. Sobowtór to przejmująca historia popadania w obłęd radcy tytularnego Jakuba Goladkina. Białe noce to opowieść o dwojgu samotnych ludzi - oczekującej powrotu ukochanego młodej kobiecie i zakochującym się w niej mężczyźnie. Spotykają się, spacerując nad Newą i zaczynają rozmawiać o życiu. Białe sneakersy równie dobrze sprawdzają się w męskiej szafie. Nie masz pomysłu na modny look? Wystarczą jeansy z przetarciami, T-shirt z ciekawą grafiką i bawełniana casualowa marynarka. Latem białe sneakersy możesz nosić do granatowych chinosów i beżowej polówki – te eleganckie kolory zawsze wyglądają świetnie. SjOyxP. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "nad nią latem białe noce":NEWARZEKAZIMAUPAPANAMAPOGODALATARNIASTOKROTKAEWALIPANAREWRAWANAUKAOSAKAPAROPAROSJAOJCZYZNAKACZKARPA W pierwszym dniu lata Słońce będzie górować w zenicie nad zwrotnikiem Raka. Koniec lata i początek jesieni przypadnie 23 września o godzinie Białe noce Przesilenie letnie to także okres najdłuższych dni i najkrótszych nocy. Przy czym długość dnia i nocy jest różna w zależności od tego, w jakiej części Polski się znajdujemy. W najdalej wysuniętych na północ fragmentach naszego kraju najdłuższy dzień roku potrwa 17 godzin i 15 minut, w centrum około 16 godzin i 45 minut, a na południowych skrajach Polski jedynie 16 godzin i 12 minut. Pozostała część doby to odpowiednio krótka noc. W najkrótsze noce na północnych krańcach Polski Słońce chowa się zaledwie na około 12 stopni pod horyzontem, a to oznacza, że niewiele brakuje do tzw. białych nocy, znanych z krajów położonych bliżej bieguna północnego, takich jak Norwegia czy Islandia. Z głową w chmurach Jednak mimo krótkich nocy, na niebie możemy latem zobaczyć wiele ciekawych obiektów i zjawisk astronomicznych. Do najbardziej znanych należą „spadające gwiazdy”, zwane przez naukowców meteorami. Są to zjawiska powstające, gdy w atmosferę ziemską wpadnie skalna drobina z kosmosu (meteoroid) i ulegnie zniszczeniu. Jeśli jednak będzie to odpowiednio duża skała, może przetrwać lot przez atmosferę i albo uderzyć w powierzchnię Ziemi, tworząc krater meteorytowy, albo też wybuchnąć na jakiejś wysokości, tak jak to miało na przykład miejsce nad Czelabińskim w Rosji w 2013 roku. W obu przypadkach mogą na obszarze upadku pozostać tzw. meteoryty. Meteory mogą pojawiać się sporadycznie w losowych momentach, ale istnieją także tzw. roje meteorów. W trakcie ich aktywności możemy obserwować, kilkanaście, kilkadziesiąt, a czasem nawet więcej zjawisk w ciągu godziny. Meteory danego roju zdają się wybiegać z jednego miejsca na niebie, zwanego radiantem. Najbardziej znanym letnim rojem meteorów są Perseidy, aktywne od 17 lipca do 24 sierpnia, a mające maksimum zwykle w nocy z 12 na 13 sierpnia. Wtedy organizowane są w całym kraju liczne pikniki astronomiczne, znane jako: „noc spadających gwiazd”. Planety widoczne gołym okiem Spośród gwiazd na nocnym niebie wyróżnia się Trójkąt Letni. Nie jest to gwiazdozbiór, ale układ gwiazd zwany asteryzmem. Wyznaczają go trzy bardzo jasne gwiazdy: Wega z konstelacji Lutni, Deneb z gwiazdozbioru Łabędzia i Altair z konstelacji Orła. Trójkąt Letni zajmuje duży obszar na nieboskłonie i jest widoczny przez całą letnią noc. Na letnim niebie dostrzeżemy także planety. Merkurego możemy próbować wypatrzeć najpierw nad ranem, a od drugiej połowy lipca do przełomu sierpnia i września wieczorami, krótko po zachodzie Słońca. Wenus w tym roku nie będzie widoczna latem. Mars zaczyna wschodzić w drugiej połowie nocy i powoli będzie robić to coraz wcześniej. Na koniec lata wschód Marsa będzie następować około godziny 21. Zdecydowanie najlepiej widoczne będą Jowisz i Saturn, największe planety układu słonecznego. Będzie je można podziwiać przez sporą część nocy. O ile na początku lata wschód Jowisza będzie następować około północy, to pod koniec tej pory roku już prawie z zachodem Słońca. Z kolei wschody Saturna będą następować mniej więcej godzinę przed Jowiszem. Wspomniane planety można dostrzec gołym okiem, natomiast dla posiadaczy teleskopów do obserwacji dostępne będą także Uran i Neptun. Trzy planety: Mars, Jowisz i Saturn, będą ustawione przez długi okres w jednej linii, chociaż dość daleko od siebie. Przy czym około połowy sierpnia dystanse pomiędzy Marsem i Jowiszem oraz Jowiszem i Saturnem będą podobne. Dodatkowo parę razy wzdłuż tej linii przebiegnie Księżyc, co uczyni widok szczególnie ciekawym. Czas na superksiężyc Pełnia Księżyca w lipcu zbiegnie się z najbliższym w tym roku perygeum jego orbity (najbliższy dystans względem Ziemi), a to oznacza, że zobaczymy wtedy największy i najjaśniejszy superksiężyc, albo superpełnię. Sytuacja taka nastąpi 13 lipca. Przy okazji warto nadmienić, że właśnie lipcu nasza planeta znajduje się w aphelium swojej orbity, czyli punkcie położonym najdalej Słońca. 4 lipca o godz. od naszej gwiazdy będziemy mieli dystans 152,098 mln km. To wyraźnie wskazuje, że cykl pór roku na Ziemi nie ma związku z odległością od Słońca (orbita jest zbyt bliska kołowej, aby miało to istotny wpływ), natomiast za zmiany te odpowiada nachylenie osi obrotu naszej planty względem płaszczyzny orbity (razem z ruchem obiegowym wokół Słońca). Źródło: PAP Białe noce zwane po norwesku „Midnatsssol” czyli „słońce o północy” to jedno z ciekawszych zjawisk astronomicznych występujące na północnych wysokich szerokościach geograficznych. Mniej więcej od pierwszych dni maja aż do ostatnich dni sierpnia w całej Norwegii nie ma nocy, a przy dobrej pogodzie dzień trwa cały czas. Położenie geograficzne sprawia, że na przełomie wiosny i lata oraz jesieni i zimy, różnica między dniem a nocą ulega zatarciu. Im wyżej na północ tym zjawisko to przybiera na intensywności. W tym czasie w ciagu doby można robić różne rzeczy bo ciągle jest widno. Można chodzić po górach, można wędkować, można pływać łódką, kajakiem, można też nurkować albo siedzieć i grać w karty. Wybór jest dość to „ludzie morza” i okres „dnia polarnego” od bardzo dawna spędzali na łodziach. Mając tak długą tradycję nie ma nic bardziej relaksującego jak zwiedzanie Norwegii podczas białych nocy przemierzając kraj na pokładzie statku wycieczkowego. Linie Hurtigruten jedne z najpopularniejszych i najstarszych w Norwegii oferują wycieczki na północ kraju właśnie w tym okresie. Dwa tygodnie sunącym hotelem po fiordach Norwegii i to w białe noce… chciałam zobaczyć te białe noce. Nie potrafiłam sobie tego wyobrazić jak to jest żyć według zegarka. Będąc na Lofotach wcześniej już kilka razy widziałam jak to jest, ale dla mnie było zdecydowanie za mało. Musiałam zobaczyć więcej no i udało się. W 2017 roku będąc na Lofotach w końcu zrobiliśmy sobie 24 godzinny maraton robienia zdjęć, chodzenia po górach no i oglądania cudownego zjawiska „zachodzącego” słońca, które w tym czasie na Lofotach nie spotkanie z takim zjawiskiem było dla nas szokiem, tym bardziej że trafiliśmy na bardzo dobra pogodę w tym czasie. żeby nie czarne rolety w mieszkaniu ni ma mowy o spaniu. Człowiek o czy o funkcjonuje tak samo jak o czy w zwykły dzień. Sprawdziłam sama na sobie jak to działa…jednego dnia zasunęłam rolety o godzinie i po 15 minutach oczy odmówiły posłuszeństwa, zachciało nam się spać. Tam można się rozregulować i przestawić na dobre. Tak ma wiele osób które przyjeżdża na Lofoty do pracy na na nasz 24 godzinny maraton był bardzo ciekawy i obszerny. Chciałam wejść na pięć gór, ale niestety nie daliśmy rady i z pięciu zrobiliśmy trzy. To też dobry wynik, resztę musze zostawić na inne wyjazdy. Pogoda nam dopisywała i przez następne 24 godzin miała być idealna co mnie bardzo cieszyło. Godzina wyjeżdżamy z wyspy i ruszamy naładowani na to co na 24 godziny…Zima tamtego roku była bardzo sroga. Padało bardzo dużo śniegu, co wędkującym w marcu sprawiało dużo kłopotów. Natomiast przy temperaturze 25 stopni w czerwcu było aż dziwne, że na szczytach jest jeszcze tak dużo śniegu. Dla mnie to pasowało, bo dzięki temu mam cudowne zdjęcia i wiosenno- letnie dni na Lofotach są cudowne, malownicze krajobrazy i nieskazitelnie czysta przyroda przyciąga nas i tysiące innych turystów tu każdego roku. Kolory które nam wtedy towarzyszą są obłędne… i życie wtedy jest bardziej kolorowe i myśli radosne… Za to zimą w tamtych regionach panują dosłownie egipskie ciemności. Dnia nie ma prawie wcale, 4-5 godzin to wszystko co mają ludzie tam mieszkający. I dlatego Norwegia jest nazywana depresyjnym krajem i waśnie w Norwegii jest popełnianych bardzo dużo samobójstw. Rdzeni Norwegowie są przyzwyczajeni do takich warunków i normalnie funkcjonują, pracują, ale też nie wszyscy. Ci którzy prowadzą normalne życie mogą jeszcze obserwować przy sprzyjającej ku temu pogodzie zorzę polarną czyli „Nørdlys”i noc polarną. Noc polarna to nie jest tak ciemna, jak zwykła normalna noc. W momencie, gdy słońce nie jest wystarczająco nisko poniżej linii horyzontu, jego promienie nadal trafiają do wyższych warstw atmosfery, gdzie ulegają rozproszeniu a następnie odbiciu w kierunku obszarów, na których występuje noc polarna. Taka noc polarna w Norwegii może trwać nawet pół dalej…Pierwszym punktem naszego planu była plaża Kvalvika i góra Ryten. No i zrobiliśmy plan tak w połowie. Nie będę opisywać dlaczego planu nie ukończyliśmy tego dnia bo za dużo pisania ale nie odpuścimy i plan zrealizujemy przy następnej nadarzającej się okazji. Dojście do plaży zajmuje ponad godzinę po całkiem fajnym terenie z super w tym miejscu jest warty „milion dolarów” i czego chcieć które wdychamy, widoki które podziwiamy, jedzenie które smakujemy Język który słyszymy i uczucie którego doświadczamy, to wszystko co znamy… To jest prawdziwa wolność… O dotarliśmy na drugą górkę z równie pięknymi widokami. Trochę krótszą i lżejszą. To górka Røren o której już pisałam. Miejsce jest niesamowicie piękne, a widoki z tej niewielkiej górki oczarowały nas bardzo. Posiedzieliśmy tam, pojedliśmy, popstrykaliśmy i ruszyliśmy dalej na pyszną rybną zupę, którą serwują po drugiej stronie w miejscowości odpoczynku była jeszcze plaża na której też miło spędziliśmy czas. Mając taką pogodę tamtego dnia trzeba było wykorzystać ją na maksa. Nie zdarza to się zbyt często. Fajnym widokiem były dziewczyny na deskach które co chwile wpadały do tej lodowatej wody. W sumie to miejscowi to przyzwyczajeni to tej temperatury. O plaży w Ramberg i okolicy też juz pisałam w kierunku następnej góry na która mieliśmy ochotę wejść zjechaliśmy gdzieś gdzie wczesnej jeszcze nie byliśmy. Okazało się że to mała miejscowość nad samym fiordem, z kilkoma dosłownie domkami. Jest to była wioska rybacka która dziś pełni funkcje bazy wędkarskiej. Miejscowość to Nusfjord. Jest to kompleksowa osada, która pochodzi z końca XIX wieku i początku XX wieku, co nadaje wiosce rybackiej wyjątkowy Nusfjord byliśmy około godziny i tam spędziliśmy około godziny. Dalej pojechaliśmy w kierunku Leknes na doładowanie baterii w telefonach, aparatach i naszych. To wszystko załatwiliśmy na stacji benzynowej. Zjedliśmy posiłek napiliśmy się kawy, a w tym czasie nasze ładowarki zajęły wszystkie możliwe kontakty jakie były wolne. Pani ze stacji benzynowej nie miała nic przeciwko temu. Norwegowie na północy są bardzo życzliwi, pogodni i godzinnym odpoczynku i małej dyskusji pojechaliśmy na kolejna górkę o której też już wspominałam, a była nią góra Offersøykammen. Góra znajduje się w okolicy Leknes i chodź górę widać z drogi to wejście na nią ciężko znaleźć i trzeba się troch nagimnastykować. Czasami z dołu można dojrzeć ludzi wchodzących albo schodzących i wtedy jest łatwiej namierzyć drogę. Wejście na górę rozpoczęliśmy około godziny wieczorem przy temperaturze 24 stopni. Wejście na górę zajęło nam około godziny z kilkoma odpoczynkami, bo temperatura nas wykańczała. Za długo też nie mogliśmy posiedzieć bo inwazje komarów, które nas dopadały nie dawały nam spokoju i chcąc nie chcąc musieliśmy iść dalej. Góra jest dość spora ale widoki z niej wynagradzają całą męczarnię. Widoki tam mieliśmy przepiękne, tego niestety nie da się opisać w żaden sposób. Sędzieliśmy tam trochę czasu, a że byliśmy tam zupełnie sami mieliśmy wszystkie strony do fotografowanie dla w kolejce był już tylko spektakl sunącego się słońca wzdłuż linii horyzontu. Po tych zacnych widokach jakie zaserwowała nam matka natura ruszyliśmy na poszukiwanie odpowiedniego drodze jeszcze kilkanaście razy zatrzymaliśmy się, bo nie mogliśmy uwierzyć w to co mieliśmy przed oczami i nie mogliśmy przepuścić takiej okazji. Każdy kawałek był cudowny albo jeden ładniejszy od drugiego. To jak dar od losu. Dla mnie zdecydowanie było za mało tego 24-godzinnego maratonu w białe noce. Ja ciągle po dzień dzisiejszy mam niedosyt i czekam na kolejny raz.„Choćbyśmy cały świat przemierzyli w poszukiwaniu piękna, nie znajdziemy go nigdzie indziej niż na Lofotach”godzina zdjęcie robione pod słońce…godzina i dojechaliśmy na miejsce naszego spektaklu. Miejsce to Laukvik gdzieś na końcu „świata” oddalone od Svolvær jakieś 40 minut. Tam spędziliśmy jakieś dwie godziny. Zrobiliśmy grila, wypiliśmy kawę i zapakowani w śpiwory siedzieliśmy i gapiliśmy się w słońce które leniwie obniżało się do lini horyzontu. Zrobiłam bardzo dużo zdjęć ale mało które mi się podobało bo niestety nie umiem jeszcze robić zdjęć takim zjawiskom. Mimo wszystko kilka wybrałam i wstawiłam godziny schodzenia zdjęcie jakie zrobiłam było po godzinie po tej też godzinie słońce znowu wystrzeliło w górę i to co teraz napiszę będzie trochę dziwne ale w kilka sekund zrobiło się jeszcze widniej i cieplej. Na to zareagowaliśmy razem ze znajomymi. Przez chwilę myśleliśmy że chyba jesteśmy już zmęczeni ale tak było. Dalej już kierowaliśmy się w stronę naszej bazy, a że prom na wyspę mieliśmy dopiero o rano to zostało nam już tylko tym miejscu biegających z aparatem było jeszcze kilka osób. Miejsce o w nocy wyglądało zjawiskowo. Była totalna cisza i spokój.„Wszystko na świecie jest piękne, a człowiek dostrzega je tylko wtedy, gdy widzi je z rzadka lub z daleka” godzina jak tu spać gdy słonce w okno świeci o nad ranem. I nadszedł kolejny dzien, sloneczny dzien, niebo bezchmurne, a dokoła nic, tylko cisza…to wszystko wygląda jak sen, jak piękny sen…godz tak wyglądała nasza doba z aparatem w ręku. Podziwianie i stękanie z wrażenia jakie to mamy szczęście mogąc podziwiać te piękne widoki. Około godziny złamało nas i zasnęliśmy w aucie w oczekiwaniu na prom który miał nas przeprawić na wyspę do naszej bazy gdzie czekała na nas już świeża i pachnąca rybka złowiona przez mojego męża też w ciągu tej fantastycznej ten czas, za każdym razem będą na Lofotach w okresie letnim jesteśmy totalnie rozregulowani. Chodzimy spać jak nie ludzie, wstajemy o różnych porach, śpimy po kilka godzin bo jesteśmy wtedy na maksa naładowani. Każdego dnia jemy inną rybkę, a do tego przed oczami mamy takie właśnie widoki. Życzymy każdemu takiego wyjazdu na Lofoty jak my mieliśmy już kilka NORWEGIAKONTYNENT: EUROPAWALUTA: KORONA NORWESKASTOLICA: OSLOPOWIERZCHNIA: NORDLANDPOPULACJA: POSTY: Sobota, 18 czerwca (07:56) We wtorek 21 czerwca o godzinie zacznie się astronomiczne lato. Letnie noce to okazja do spojrzenia w niebo i podziwiania planet oraz innych obiektów niebieskich: ustawionych w jednej linii Marsa, Jowisza i Saturna, trzech jasnych gwiazd zwanych Trójkątem Letnim, czy "spadających gwiazd". Dokładny moment początku astronomicznego lata następuje w chwili tzw. przesilenia letniego i ta pora roku trwa do równonocy jesiennej. W pierwszym dniu lata Słońce będzie górować w zenicie nad zwrotnikiem Raka. Koniec lata i początek jesieni przypadnie 23 września o godzinie letnie to także okres najdłuższych dni i najkrótszych nocy. Przy czym długość dnia i nocy jest różna w zależności od tego, w jakiej części Polski się znajdujemy. W najdalej wysuniętych na północ fragmentach naszego kraju najdłuższy dzień roku potrwa 17 godzin i 15 minut, w centrum około 16 godzin i 45 minut, a na południowych skrajach Polski jedynie 16 godzin i 12 minut. Pozostała część doby to odpowiednio krótka najkrótsze noce na północnych krańcach Polski Słońce chowa się zaledwie na około 12 stopni pod horyzontem, a to oznacza, że niewiele brakuje do tzw. białych nocy, znanych z krajów położonych bliżej bieguna północnego, takich jak Norwegia czy Islandia. Jednak mimo krótkich nocy, na niebie możemy latem zobaczyć wiele ciekawych obiektów i zjawisk astronomicznych. Do najbardziej znanych należą "spadające gwiazdy", zwane przez naukowców meteorami. Są to zjawiska powstające, gdy w atmosferę ziemską wpadnie skalna drobina z kosmosu (meteoroid) i ulegnie zniszczeniu. Jeśli jednak będzie to odpowiednio duża skała, może przetrwać lot przez atmosferę i albo uderzyć w powierzchnię Ziemi, tworząc krater meteorytowy, albo też wybuchnąć na jakiejś wysokości, tak jak to miało na przykład miejsce nad Czelabińskim w Rosji w 2013 roku. W obu przypadkach mogą na obszarze upadku pozostać tzw. meteoryty. Meteory mogą pojawiać się sporadycznie w losowych momentach, ale istnieją także tzw. roje meteorów. W trakcie ich aktywności możemy obserwować, kilkanaście, kilkadziesiąt, a czasem nawet więcej zjawisk w ciągu godziny. Meteory danego roju zdają się wybiegać z jednego miejsca na niebie, zwanego radiantem. Najbardziej znanym letnim rojem meteorów są Perseidy, aktywne od 17 lipca do 24 sierpnia, a mające maksimum zwykle w nocy z 12 na 13 sierpnia. Wtedy organizowane są w całym kraju liczne pikniki astronomiczne, zwane "nocami spadających gwiazd".Spośród gwiazd na nocnym niebie wyróżnia się Trójkąt Letni. Nie jest to gwiazdozbiór, ale układ gwiazd zwany asteryzmem. Wyznaczają go trzy bardzo jasne gwiazdy: Wega z konstelacji Lutni, Deneb z gwiazdozbioru Łabędzia i Altair z konstelacji Orła. Trójkąt Letni zajmuje duży obszar na nieboskłonie i jest widoczny przez całą letnią letnim niebie dostrzeżemy także planety. Merkurego możemy próbować wypatrzeć najpierw nad ranem, a od drugiej połowy lipca do przełomu sierpnia i września wieczorami, krótko po zachodzie Słońca. Wenus w tym roku nie będzie widoczna latem. Mars zaczyna wschodzić w drugiej połowie nocy i powoli będzie robić to coraz wcześniej. Na koniec lata wschód Marsa będzie następować około godziny najlepiej widoczne będą Jowisz i Saturn, największe planety układu Słonecznego. Będzie je można podziwiać przez sporą część nocy. O ile na początku lata wschód Jowisza będzie następować około północy, to pod koniec tej pory roku już prawie z zachodem Słońca. Z kolei wschody Saturna będą następować mniej więcej godzinę przed posiadaczy teleskopów do obserwacji dostępne będą także Uran i planety: Mars, Jowisz i Saturn, będą ustawione przez długi okres w jednej linii, chociaż dość daleko od siebie. Przy czym około połowy sierpnia dystanse pomiędzy Marsem i Jowiszem oraz Jowiszem i Saturnem będą podobne. Dodatkowo parę razy wzdłuż tej linii przebiegnie Księżyc, co uczyni widok szczególnie ciekawym. Pełnia Księżyca w lipcu zbiegnie się z najbliższym w tym roku perygeum jego orbity (najbliższy dystans względem Ziemi), a to oznacza, że zobaczymy wtedy największy i najjaśniejszy superksiężyc, albo superpełnię. Stanie się to 13 lipca. Organizatorzy zapraszają na wydarzenie towarzyszące nowej wystawie stałej w Muzeum Pana Tadeusza, premierę słuchowiska „Białe noce” w reżyserii Marzeny Sadochy. 15 października 2021 (piątek), godz. premiera online tekst i reżyseria: Marzena Sadocha występują: Marta Parzychowska i Piotr Nerlewski wykonanie i kompozycja piosenek: Patrycja Hefczyńska/Broad Peak z udziałem Pawła Chrzanowskiego realizacja dźwięku: Julia Nowaczyńska kurator projektu: Paweł Zaręba Wyobraźcie sobie, że powietrze nagle staje się różowe. Albo zaczyna się epidemia. Albo słońce przestało wschodzić. Jak będziemy potem żyć? Jeśli przeżyjemy. Wyobraźcie sobie śmierć stu tysięcy ludzi w jednym roku. To wydarzyło się naprawdę, to wydarzyło się w tamtym roku. Tego nie można sobie wyobrazić, nie ma do wyobrażenia tego wszystkiego wystarczająco dużych przestrzeni. A to jeszcze nie koniec. Samotność chorych w szpitalach na stadionach pod białym światłem jarzeniówek i samotność zdrowych zamkniętych w klatkach z betonowych bloków są podobne. Rozbierają człowieka do jego części podstawowych i pokazują przestraszoną słabość. Pomiędzy monologi miłosne, trochę jak odległe wspomnienie lata, kiedy jeszcze można było jechać nad morze, las był otwarty a ludzie całowali się bez zachowania dystansu. Trochę jak majak znudzonego jednostajnym krajobrazem, kuchnia, pokój, okno, umysłu. Różewicz rozbiera wiersz z poezji i w sytuacji po katastrofie, stoimy z nimi w tym samym martwym punkcie. Wyobraźcie sobie, że jest po katastrofie. Bo jest. Tekst: Marzena Sadocha.

nad nią latem białe noce